Ewangelia wg św. Marka 14:8 tekst:

Uczyniła, co mogła.

Znaczenie

Nie może być naszym przywilejem, by osobiście służyć naszemu Zbawicielowi, lecz możemy służyć Jego „braciom”, namaścić olejkiem miłości, współczucia, radości i pokoju, a jest kosztowniejszym o tyle, o ile to wymaga zaparcia nas samych, stosownie do tego będzie ocenione przez Tego, który przyznaje się do nich jako braci i zapewnia, że cokolwiek było uczynione jednemu z tych najmniejszych, Jemu było uczynione … Naszym słoikiem alabastrowym jest nasze serce, które powinno być napełnione najkosztowniejszym i miłym zapachem, dobrych chęci, uprzejmości i miłości ku wszystkim, lecz szczególnie względem Chrystusa — względem Głowy, tj. Pana naszego Jezusa i wszystkich członków Jego Ciała — Kościoła; a szczególnie ostatnich członków, które są teraz z nami (nogi Jego), na które możemy mieć przywilej wylać miłe uczucia serc naszych w Jego imieniu, ponieważ należymy do Niego.

—

Tekst pochodzi z książki “Niebiańska Manna czyli Rozmyślania Duchowe na każdy dzień roku dla Domowników Wiary”, 1907 rok, wydrukowano 120.000 egzemplarzy