List do Filipian 4:8 tekst:

Na koniec, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to bierzcie pod rozwagę.

Znaczenie

Ktokolwiek sympatyzuje z fałszem lub przesadą, taki mniej, lub więcej kala się. Na ile zaś kto oczyszcza swe myśli i unika przesady itp. w takim stopniu oczyszcza, nie tylko swój umysł, ale i charakter. Nie jest także dostatecznym, byśmy byli upewnieni co do prawdziwości niektórych rzeczy. Powinniśmy doświadczać je dalej i rozpoznawać na ile one są w nas zacnymi i szlachetnymi; chociaż Chrystus Pan zakrył braki i słabość naszego charakteru i zamierzył pokrywać je aż do końca swoimi zasługami, w każdym jednak razie, nie możemy się zadawalać naszym upadłym stanem, lecz przeciwnie, powinniśmy się starać i pragnąć pozyskać prawdziwą szlachetność i najlepsze zasady i utrwalić je w naszych sercach, tak, aby godnie z tym postępować wobec Boga i naszych bliźnich.
Nie powinniśmy sobie nigdy pozwolić, aby się przechylić w czymkolwiek na stronę niesprawiedliwości, owszem, mamy się ćwiczyć, by zawsze rządzić się Ii tylko sprawiedliwością, aby nasze myśli, uczynki i słowa byli prawymi. Jednocześnie zaś także ćwiczyć się nam należy, aby na postępowanie innych ludzi, o ile na to rozsądek pozwala, zapatrywać się z pewną wspaniałomyślnością, skłonnością do przebaczania, litością i miłosierdziem. Przeprowadzając nasze zamiary i piany, nie możemy być dość ostrożnymi w tym kierunku, aby pod żadnym względem nie pogwałcić praw sprawiedliwości, i nie popełnić uczynku, na który by się zgodziło nasze serce, z którym by się nie zgadzało nasze wewnętrzne przekonanie.
Wszystko to, co jest szlachetne i wzniosłe, powinniśmy miłować i rozwijać w sobie do tego stopnia, by wszelka nieprawość sprawiała w nas obrzydzenie i przykrość, abyśmy czuli potrzebę jak najszybszego oddalenia jej od siebie, pozbycia się złych myśli i puszczenia ich w niepamięć. Do tego jednak można dojść tylko przez rozmyślanie o rzeczach wzniosłych i unikanie rzeczy złych. Powinniśmy także umieć rozpoznać i ocenić prawdziwą zacność. Gdy rozmyślamy o rzeczach wzniosłych i o tym, co jest najszlachetniejszym, musimy z konieczności wznieść się myślą wysoko, i wtedy tylko będziemy zdolni rozeznać zacność doskonałości przymiotów Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa i właściwą zacność charakteru, którą się odznacza ten lub inny naśladowca Jezusa pragnący wiernie postępować śladami swego Mistrza.
Jeżeli zauważymy u kogo szlachetne uczucia, uczynki lub słowa, t. j. rzeczy dodatnie, godne pochwały, o takich rzeczach możemy bezpiecznie rozmyślać, możemy je bez obawy rozważać, a skutek tego okaże się taki, że sami będziemy się starali wznieść do tych ideałów, którymi się nasz nowy zmysł, tj. to nowe stworzenie karmi. Tym sposobem będziemy się zmieniali przez odnawianie umysłu naszego i coraz więcej zbliżali do chwalebnego podobieństwa naszego Pana i Mistrza, będąc przemieniani z chwały w chwałę, stopień po stopniu, powoli, w ciągu teraźniejszego żywota. Gdy nasze myśli będą takiego usposobienia i w jedności z Panem naszym podtrzymane, natenczas będziemy mogli mieć udział w Pierwszym Zmartwychwstaniu, które nas podobnymi uczyni obrazowi naszego Pana.

—

Tekst pochodzi z książki “Niebiańska Manna czyli Rozmyślania Duchowe na każdy dzień roku dla Domowników Wiary”, 1907 rok, wydrukowano 120.000 egzemplarzy