Miejscem zebrań chrześcijan były domy prywatne. Poza tym chrześcijanie gromadzili się przy grobach męczenników; w czasie pokoju budowali kaplice i świątynie. Pierwszą świątynię w Rzymie zbudowano w początkach III wieku; pod koniec tegoż wieku w Rzymie było około 40 kościołów. Podczas prześladowań chrześcijanie zbierali się na nabożeństwa w lasach, w jaskiniach, a głównie w katakumbach.

Katakumby, czyli podziemne cmentarze, były to wąskie korytarze podziemne, niekiedy 5 metrów wysokie; w ścianach tych korytarzy robiono zagłębienia; w nich umieszczano ciała zmarłych, zamurowywano cegłą lub kamieniami i umieszczano tablicę z napisami; na grobach znaczniejszych męczenników urządzano ołtarze; w około nich tworzono kaplice. Katakumby powstały z prywatnych grobów rodzinnych zamożnych chrześcijan. Najwięcej ich było w okolicach Rzymu; ale miało je każde większe miasto. Długość katakumb rzymskich (dotychczas odkrytych — jest ich 20) dochodzi do 876 kilometrów.

Dniem świątecznym chrześcijan była niedziela, dzień uświęcony przez Zmartwychwstanie Pana Jezusa. Najstarszymi świętami były Wielkanoc i Zesłanie Ducha Świętego, a na Wschodzie również święto Trzech Króli. Znacznie później wprowadzono święto Wniebowstąpienia Pańskiego i Bożego Narodzenia.